Ze kwamen op een vrijdag vlak voor de kerst, de man en de vrouw. De man had twee kamers geboekt. Maar wel met het uitdrukkelijke verzoek om met geen woord tegen zijn vrouw te reppen over de extra geboekte kamer, want daar school de verrassing in.
Die verrassing arriveerde pas op zaterdag na de lunch. Twee volwassen vrouwen die zoveel op elkaar leken dat het niet anders kon dan dat dit een tweeling was.
De man en de vrouw kwamen terug van een wandeling toen de tweeling aan de thee voor de open haard zat. Toen de vrouw de twee gewaarwerd bleef ze in de deuropening staan alsof ze door de bliksem getroffen was. Ze werd wit en, voordat ze in huilen uitbarstte, vuurrood. De tweeling stond op. Toen ze de vrouw in de armen vielen snikte iedereen. ‘Ik heb jullie zo verschrikkelijk gemist,’ zei de vrouw. Dat zei de tweeling ook. En ook dat het hun speet dat dit allemaal had kunnen gebeuren.
De vrouw, dat bleek hun moeder te zijn en de man had ervoor gezorgd dat ze haar dochters weer terugzag. We hadden de indruk dat dat lang geleden was want de man en de tweeling zagen elkaar die dag voor het eerst. Toen hij zich voorstelde gaf hij er meteen een knuffel achteraan.
Als dit geen 'all you need is love' uitzending is, zei mijn man. We moesten allebei stiekem een traantje wegpinken,