Housekeeping vond een lingeriesetje op de kamer nadat er al was uitgecheckt. ‘Maatje 36,’ zei een kenner. ‘Van een peperduur merk.’ Ik besloot er een telefoontje aan te wagen.
Het was mevrouw zelf die opnam. ‘We hebben iets gevonden wat u vast terug wilt hebben,’ zei ik. En ik deed mijn verhaal. Mét vermelding van de confectiemaat.
‘De tijd dat ik maat 36 droeg ligt echt al heel ver achter me,’ luidde het nuchtere antwoord. Ik kleurde dieprood van schaamte en schrik en antwoordde snel dat ik per ongeluk vast een verkeerd nummer zat te contacten en dat het me speet dat ik haar gestoord had.
Het kon bijna niet anders dan dat deze mevrouw hoe dan ook argwaan had - of zou krijgen. We hebben haar echter nooit meer terug gehoord. Haar man evenmin. Zijn minnares - we namen in ieder geval aan dat de verhoudingen zo lagen - belde nog wel een dag later. We beloofden dat we het pakketje aan haar zouden nasturen en spraken intern af dat we nooit meer enig initiatief zouden nemen als er zich nog eens een dergelijke situatie zou voordoen.