‘Ik had me hier zó op verheugd,’ zei zij. ‘Maar ik kan dit niet. Het is gewoon nog veel te vroeg, dus we hebben besloten om even terug te rijden.’ Ze wilde weten of het oké was als hun baby er de resterende twee nachten bij zou zijn. Haar man zou even naar huis rijden om hun popje op te halen bij zijn ouders. Hij zou hooguit tweeëneenhalf uur weg zijn.
‘Ik dacht dat ik het heerlijk zou vinden, even niet te hoeven zorgen en door te kunnen slapen. Maar ik heb sinds de geboorte van onze dochter niet meer zo beroerd geslapen als laatste nacht want ik dacht steeds maar dat ik haar hoorde.’
Ik zei spontaan dat we eventueel nog een kamer vrij hadden voor haar schoonouders. En een babybedje hebben we ook hoor, dus dat hoefde sowieso niet mee.
‘Nou ja,’ riep ze. ‘Wat een goed idee. Ik ben zo terug!’
Een paar uur later arriveerden zijn ouders met de baby. Toen we met het babybedje aan kwamen zetten was het even de vraag naar welke kamer dat moest. ‘Zeker weten?’ hoorden we. ‘Ja,’ zei zij. Want dit was een andere situatie omdat haar baby in haar buurt was. Het idee was om even tot rust te komen dit weekend. Dat kon toch nog steeds?
Het babybedje werd opgezet in de kamer van de opa en de oma. Die nachten sliep de baby door. Het was een primeur.