Of wij in het complot wilden vroeg een van onze gasten zich af. Waarna hij voorstelde om de filmscene te kiezen waarin All You Need is Love ten gehore wordt gebracht en twee geliefden…

Voor ‘ons’ wat het EK klaar. De meesten van onze gasten haalden hun schouders op. ‘Lekker rustig,’ zei een vrouw. ‘Hebben we dat ook weer gehad.’ Maar die opmerking was bij haar man tegen het zere been…

Er zijn mensen die heel erg blij worden van kerstmarkten. Om die reden kwamen deze gasten drie jaar geleden voor het eerst bij ons. Waar dit echtpaar niet mee gerekend had was…

Op de echte kerstdagen hadden ze zich in de voorbije jaren gestort op de zolder opruimen of keukenkastjes uitsoppen, maar in de aanloop naar die dagen konden ze inmiddels weer genieten van deze tijd…

We hoorden het meisje roepen dat ze het ‘dak van een molletjeshuisje’ had gevonden. Samen zaten zij en haar opa daarna minutenlang op hun hurken bij de molshoop te vertellen. Toen ze weer terug op het terras kwamen…

Onze B&B is ‘pets friendly’ wat in de praktijk wil zeggen dat honden welkom zijn ‘mits netjes opgevoed’. Alleen kwam er in dit geval geen hond uit de auto maar zagen we de kop van een…

We werden gebeld met de vraag welk weekend er als eerste vrij was. Het maakte niet uit als het al over twee weken was, maar het moest binnen een paar maanden. Ze zouden met z’n veertienen komen. Ons voorgevoel dat er hier niets te vieren viel was juist.

Corona hadden ze overleefd dankzij de steunpakketten, maar aan personeel viel daarna niet meer te komen. Nu de belasting op de stoep stond en die energiecrisis daar nog eens overheen kwam…

Haar blik toen ze binnenkwam ontging me niet. Deze vrouw was beduusd, ontdaan. Ik vroeg of ik haar ergens mee kon helpen. Ze knikte maar deed er desondanks het zwijgen toe.

De meeste ‘mannen op de fiets’ die we hier te gast krijgen, komen om zich een weekend helemaal in het zweet te werken. Deze vrienden waren hier meer van onder het mom van samen fietsen, zei een van hen.

‘Lekker van het uitzicht aan het genieten?’ vroeg ik. Meneer had zich heerlijk geïnstalleerd in een makkelijke stoel en zat met een glaasje van het uitzicht te genieten. ‘Ja inderdaad. Nu het nog kan.' Ik schrok…

Ze is moeder van vier, getrouwd en werkt. Zes jaar geleden kwam ze voor het eerst. Alleen zijzelf en de hond. ‘Jullie zullen wel denken,’ zei ze nog.

Deze gasten hadden regen meegenomen. Niet zomaar een bui, maar onophoudelijke plensbuien voor de hele twee weken dat ze hier waren. Ik zei dat me dat voor hun speet. Maar deze mensen hadden er een gewoonte van gemaakt om elke dag te starten met…

We wisten dat een van onze merries zou moeten veulenen een dezer dagen. Hoewel we lang niet alle gasten verwittigen als het zover is, maakten we voor dit echtpaar een uitzondering. Toen ze stonden toe te kijken hoorden we ze zelfs niet ademen, zo stil! Toen we na afloop met een glaasje…

Dat dit geen traditioneel gezin was, daar bestond geen twijfel over. Hij was waarschijnlijk de vijftig gepasseerd, zij zo’n vijfentwintig jaar jonger en dan was er nog het tienermeisje waar we instant mee te doen hadden. ‘Assepoester,’ zei mijn man. ‘Wat een droefenis voor zo’n kind.’

Ze had jarenlang met veel plezier in het onderwijs gezeten. Al viel het haar de laatste jaren steeds zwaarder om weer aan zo’n nieuw schooljaar te beginnen. Daarom had ze besloten om haar pensioen in stijl in te luiden op deze eerste maandag van het nieuwe schooljaar…

De hoogbejaarde moeder en haar dochter hadden samen ons appartement geboekt. De moeder was hier vlakbij geboren en verderop in het bos had ze als kind haar allermooiste herinnering geschreven toen…

‘Er loopt hier een hele grote hond los rond,’ zei de man bij de openslaande deuren. Hij had hem al twee keer gespot vanochtend en hij voelde zich hier niet goed bij omdat …

Onze miniatuurtjes broodbeleg serveren we vooral omdat het zo gezellig staat op tafel. Maar bij dit echtpaar waren op de eerste ochtend alle kleine verpakkingen weg, zonder dat er ook maar één...

Bij het uitchecken vroeg ik of ze genoten hadden. ‘Genieten’ zei de moeder, was niet het goede woord. Ze waren gekomen om nieuwe herinneringen te schrijven…

Ze zat in de tuin onder de rode beuk, weggedoken in de lounger. Haar ogen waren rood. Ik dacht dat ze last had van de pollen, maar ‘nee’, zei. ‘Geen pollen, was dat het maar.’

Zag ik daar nou echt iemand liggen onder de overkapping? Ik was die ochtend zoals altijd vroeg op om het ontbijt voor onze gasten voor te bereiden. Eerst dacht ik nog dat het een plaid was, maar…

Hoewel er bedden genoeg waren, wilde de dochter graag haar tentje opzetten in de boomgaard. En wat die boomgaard betreft, of we er bezwaar tegen hadden...

Ze zouden graag nog een keer terugkomen, zei de vader bij het uitchecken. Weer met z’n tweeën omdat een half leven zich nu eenmaal niet in twee dagen laat bijpraten.

Na de geboorte van de kinderen hadden ze haar officieel gevraagd als voogd voor het onwaarschijnlijke geval dat… maar dat onwaarschijnlijke was ...

Op onze bevestigingsmail kwam nog een mail terug. Als een soort herbevestiging en verstuurd met een verzoek om ontvangst- én leesbevestiging. Deze mevrouw was blijkbaar nogal van de bevestigingen, want ook...

‘Sorry,’ zei ik. ‘Er is een kamer met een kingsize bed voor jullie in orde gemaakt. Zal ik kijken of ik nog een kamer met een twin bed beschikbaar heb?’ Ze keken elkaar aan en wisselden een blik van verstandhouding.

Het echtpaar was al behoorlijk op leeftijd - om niet te zeggen hoogbejaard. Toen we een avond de bassen van de geluidsinstallatie dwars door de muren heen hoorde dreunen en Sexbomb van Tom Jones voluit stond te schallen, konden we het niet laten om even een kijkje te gaan nemen...

Het woord koolhydraten kwam niet meer in het vocabulaire van dit yuppenstel voor. Het verbaasde de vrouw dat wij überhaupt nog mensen kenden die...

De laatste twee weken vóór wat voor ons de grote dag was hadden we ongeveer letterlijk dag en nacht doorgehaald en we waren ontzettend trot op het resultaat. Maar toen mijn man onze eerste gasten hoorde zeggen dat ze toch echt wel wat meer verwacht hadden dan deze...

Een week voor het Paasweekend kwam de eerste annulering. Wegens ‘familieomstandigheden’ kon men tot hun grote spijt niet komen. Naarmate de weersverwachtingen stelliger werden - het zou een van de koudste Paasweekenden ‘ever’ worden en sneeuw was niet uitgesloten - volgden er nog drie ...

We hadden besloten om het roer om te gooien - het klassieke verhaal voor veel Randstedelingen. De verbouwing viel echter tegen in elk opzicht - ook een klassiek verhaal. Waar het op uitdraaide is dat één van ons zijn baan moest houden en dat werd mijn vrouw.

Vorige week las ik in de blog van Erfgoed Logies over een hond die de tent had afgebroken, maar kinderen kunnen er ook wat van, kan ik je zeggen. Twee moeders met hun kinderen hadden ons gastenverblijf gehuurd. De kinderen in leeftijd variërend van kleuter tot eind basisschool.

Het was altijd onze policy om geen honden toe te laten in onze B&B. Verhalen over een bed vol hondenharen en volgende gasten die de tent wegens een allergische aanval moeten verlaten, weerhielden ons. Maar voor deze gasten...

Op de ochtend van de dag van aankomst werd er een taart bezorgd. Eén van de vrouwen had erover gebeld: of we ‘m in onze eigen ijskast konden bewaren zodat niemand ‘m kon zien. Hoewel mijn man op een gezonde groententaart had gewed, bestond de buitenkant uit een dikke laag crèmekleurig marsepein.

‘Waar is mamma?’ Toen we het ontbijt aan het maken waren kwam er een taxi voorrijden en dat is hoogst ongebruikelijk in dit buitengebied. Net toen we poolshoogte wilden gaan nemen zagen we de moeder naar buiten komen en de taxichauffeur uitstappen om zijn kofferbak te openen.

Ze waren onze allereerste gasten na een verbouwing die bijna drie jaar bloed, zweet en tranen had gekost. Bij onze rondleiding waren ze hartstikke enthousiast en vol lof. Maar de volgende ochtend was de stemming totaal omgeslagen. Onze eerste gasten zouden niet de . . .

Meneer en mevrouw waren op leeftijd, zoals dat heet. Ik schat zo midden zeventig. Ze hadden voor vier nachten in mijn B&B geboekt en er was meteen al contact tussen hen en mij. Bij het eerste ontbijt kletsten we over van alles en nog wat en al snel kwam het hoge woord eruit: meneer ...

Ze hadden zo’n haast om naar hun kamer te gaan dat hij haar bijna meesleurde. Ze volgde hem, huppelend achter zijn hand aan en giechelend als een schoolmeisje. Ik hoorde de deur van hun kamer met een klap dichtslaan. Mijn gevoel zei me...

Het bestaat! Want wij zijn er al jaren aan een stuk getuige van. Twee families die elkaar treffen op ons landgoed. Voor elke familie een eigen huis, maar samen eten, samen eropuit, samen fijn. Hij en zij zijn de lijm van dit gezelschap. Na drie boekingen en een praatje met hem werd ons duidelijk...

Zijn dochter en de moeder van deze twee engelachtige meisjes, had het idee geopperd voor af en toen een weekendje weg voor opa en de meisjes. ‘Quality time,’ weet hij dat dit heet tegenwoordig. Hij had aan het idee moeten wennen, geeft hij toe.

Na die tweede nacht checkten ze uit. Hun weekend zat erop, maar dit zouden we ab-so-luut nog eens overdoen. We omhelsden elkaar bij het afscheid en zwaaiden ze uit als goede vrienden. Onze stemming sloeg echter om als een blad aan de boom toen we het gastenverblijf schoon gingen maken.

Het viel ons pas op toen ze deze gasten al lang en breed onderweg naar huis waren. De schoorsteen vertoonde een barst van wel een halve centimeter dik. Het zag eruit alsof die bij het plafond was ontsproten en zich langzaam een prachtig kronkelende weg naar beneden had geknokt.

Binnenkort komen ze weer: onze meest opmerkelijke gasten. Ze waren hier voor het eerst in 1997. Precies en per ongeluk op het goede moment geboekt waardoor ze tijdens die hele heerlijke Elfstedenkoorts op de eerste rang zaten. Voor mensen die, zoals zij dat uitdrukte...

Bij het uitchecken vroegen we het obligate ‘was alles naar wens?’ Hij vroeg zich hardop af of dat de juiste vraag was in zijn geval. Hij had wel een besluit genomen tijdens zijn verblijf, zei hij. ‘Na meer dan vijfentwintig jaar huwelijk ...

De man boekte twee kamers. We dachten omdat de vrouw die met hem meekwam wellicht niet zijn vrouw was en dat er daarom gescheiden geslapen zou worden. Maar vlak voor de aankomstdatum kwam er een mail: of we met geen woord wilden reppen over de extra geboekte kamer. Hij had ...

Het was op een oudejaarsavond en ons restaurant was tot en met de laatste stoel uitgeboekt. Allemaal gasten die ervoor gekozen hadden om het oude jaar hier bij ons uit te luiden en het nieuwe te beginnen. Na de eerste drie gangen zag ik een man opstaan van tafel en de hand van zijn vrouw pakken. Ik denk dat het hooguit drie seconden duurde voordat hij ...

Een slechte review is natuurlijk nooit leuk, maar van deze lag ik wakker. Het was een jaar geleden rond deze tijd dat we dit echtpaar kregen in onze éénkamer B&B. Ze hadden twee nachten geboekt en wilden gebruikmaken van ons aanbod om de eerste avond met de pot mee te eten omdat de wereld in lock down was. Het was al tegen achten op vrijdagavond

Ze boekten twee kamers, voor ieder één. Dat viel op omdat ze zo vertrouwd met elkaar omgingen - op het intieme af. Twee mensen die elkaar langer dan vandaag kenden en geen geheimen voor elkaar leken te hebben. Bij het uitchecken boekten ze alvast voor over een jaar. Ook dan moest het weer ’t tweede weekend van maart worden. Ze vroegen of ze

Ze kwamen om afscheid te nemen. De man van zijn vrouw en de dochter van haar moeder. Ze was ziek, zijn vrouw, haar moeder. Ongeneeslijk en uitbehandeld en dat was haar aan te zien. Ze had pijn en ze was op en uitgemergeld van alle behandelingen die niet hadden mogen baten. Ergens in de komende week zou de huisarts bij hen thuiskomen om haar te verlossen. Maar dit weekend