We hadden een zware tijd achter de rug en hoewel we dat nooit aan gasten zouden laten merken, merkten deze gasten het zelf op omdat…

Of wij in het complot wilden vroeg een van onze gasten zich af. Waarna hij voorstelde om de filmscene te kiezen waarin All You Need is Love ten gehore wordt gebracht en twee geliefden…

Haar man zag er niet echt opgetogen uit bij het inchecken. Zijn vrouw had een verrassingsweekend voor hem geregeld ter ere van zijn zestigste verjaardag wisten we. Maar…

We zorgden voor ontbijt en lunch en kookten ’s avonds een potje voor haar mee en na drie dagen kwam het verhaal. Haar man was zwaar…

Voordat we het wisten voelden deze gasten als vrienden waar we alles mee konden bespreken. Alles inderdaad. Totdat deze ongevraagde monoloog een streep door de rekening haalde.

Dit waren niet onze eerste gasten die ons nieuwsgierig maakten. Het komt nu eenmaal voor dat we ons stiekem afvragen hoe de vork in de steel zit. Deze twee vrouwen bleken zussen. De jongste – inmiddels overigens een goeie vijftiger – was een half jaar terug…

Na hun eerste zonovergoten verblijf bij ons lieten deze gasten weten dat ze serieus overwogen om hun drukke leven in de stad vaarwel te zeggen en naar onze contreien te verkassen. Maar we raadden hen aan om eerst ook eens te komen kijken hoe het leven er in de winter hier uitziet…

Het bleek om de stiefmoeder van de bruid in spé te gaan. De vrouw die haar verzorgd had nadat haar moeder was overleden en haar vader een relatie met haar kreeg…

Vader, moeder, met hun zoon en schoondochter. Zo was de samenstelling van deze gasten. Het was de schoondochter die opviel. Want die was nogal aanwezig en veeleisend…

Toen deze gasten arriveerden floot de wind om het huis en kwam de regen met bakken uit de asgrauwe hemel. Wat we altijd doen bij dat soort sombere omstandigheden…

De week was een cadeau van haar schoonfamilie die haar wilde bedanken voor de intensieve en liefdevolle mantelzorg voor hun moeder. Maar een week voordat ze zou arriveren kregen we ook een mailtje van haar man…

Als ze ergens depressief van werd dan was het wel van dit weertype, zei ze. Maar wij hadden sterk de indruk dat het hier helemaal niet om het weer of de koffie ging. Volgens ons was er hier wel wat meer aan de hand.

Er werd groots uitgepakt voor haar tweede verjaardag want pappa, mamma en allebei de opa’s en oma’s hadden het hele weekend bij ons geboekt. Na wat kleine cadeautjes kwamen de opa’s met het enorme pakket dat al sinds hun aankomst in onze hal stond…

‘It takes one to know one’ en reken maar dat ik dit herkende. Het was wel duidelijk wat er met deze mevrouw aan de hand was…

Deze gasten reserveren steevast voor aankomst op maandag na de laatste uitzending van Zomergasten en daar hebben ze een speciale reden voor.

We waren pas een half jaar open en hadden fors moeten investeren om een paleis van onze B&B te maken. Daarom moesten er wel wat boekingen komen om de bank tevreden te houden…

Hij was net tachtig geworden toen zijn vriendin hem van de ene op de andere dag te verstaan gaf dat ze geen zin meer in hem had en dat hij zijn koffers maar moest pakken. Na de dood van zijn vrouw...

Op de ochtend van de dag van aankomst werd er een taart bezorgd. Eén van de vrouwen had erover gebeld: of we ‘m in onze eigen ijskast konden bewaren zodat niemand ‘m kon zien. Hoewel mijn man op een gezonde groententaart had gewed, bestond de buitenkant uit een dikke laag crèmekleurig marsepein.

Hij haatte geraniums, zij hield noch van het platteland, noch van het strand en hun dochter? Die had haar handen vol aan haar telefoon en maalde….

Ze kwam in haar eentje. Om op adem te komen en omdat ze er echt even uit moest. Een maand of wat daarvoor was haar man overleden.

‘Het voorjaar is gearriveerd,’ zei de man. Ik dacht stiekem dat dat niet verwonderlijk was, want het was medio maart. Maar hier was meer over te vertellen.

Een slechte review is natuurlijk nooit leuk, maar van deze lag ik wakker. Dit echtpaar had twee nachten geboekt en wilde gebruikmaken van onze service om de eerste avond met de pot mee te eten. Het was al tegen achten op vrijdagavond...

Zij en de kinderen kwamen alleen aan het ontbijt en hij schoof ook niet later aan. ‘Zeker geen liefhebber van ontbijt,’ dacht ik. Maar de rest van de dag …

Hij is zonder twijfel onze meest bijzondere Valentijnsgast. Zijn vrouw, zijn grote liefde sinds de schoolbanken, was een paar jaar daarvoor veel te vroeg …

‘Waar heb ik dit aan verdiend?’ zei de moeder. ‘Aan jezelf mam. Alleen maar aan jezelf,’ antwoordde de dochter.

Zij en haar hondje waren al eerder onze gast, maar toen was haar vriend ook mee. Toch wist ze zeker dat ze dit keer onbekommerder kon genieten dan de vorige keer, omdat ze…

‘De laatste jaren van mijn leven heb ik laten vergallen door mijn weegschaal. Daar ben ik klaar mee.’ Toen ik haar eens bekeek vroeg ik me af…

Voor deze gasten is Blue Monday één van de betere maandagen van het jaar. Al moesten ze daar wel aan ‘werken’ zoals ze dat lachend noemen.

Dat feestdagen niet per definitie voor iedereen feestelijk zijn, dat hadden we al eens eerder meegemaakt. Maar dit was van een pijnlijkheid die we nog nooit hadden gezien.

De paniek was groot toen mijn man opeens asgrauw zag en langzaam in elkaar zakte. ‘Laat dit niet het einde zijn!’ schijn ik te hebben gegild. Onze gasten zaten aan het ontbijt…

Ze kwamen op een vrijdag vlak voor de kerst, de man en de vrouw. De man had twee kamers geboekt. Maar wel met het uitdrukkelijke verzoek om met geen woord tegen zijn vrouw te reppen over die extra geboekte kamer.

‘Het idee dat ik hier in de varkensstal moet slapen, vind ik toch wel vreemd’ zei hij. Ik vroeg me af hoe hij dit in vredesnaam kon weten, want toen wij deze hoeve kochten…

Om de elfde van de elfde kan je in Maastricht niet heen. Toen deze gasten op 11 november aankondigden om naar Maastricht te rijden, waarschuwden we ze nog. . .

Elk tweede weekend van november gedenken we ze samen even, deze misschien wel meest bijzondere en opmerkelijke gasten. Altijd in de hoop dat hun liefde voor elkaar nog steeds voortduurt.

Dit ging net iets verder dan genieten, dacht ik toen ik naar deze man keek. Was hier een woord voor? ‘U zult het niet geloven,’ sprak de man. ‘Maar twee jaar geleden…’

‘We hopen jullie in de toekomst nog een keer te mogen verwelkomen,’ zei ik bij het uitchecken. ‘Dat hangt van morgen af,’ zei mevrouw. Ik begreep het niet – dat kon ook niet.

‘Wat bijzonder,’ zei ik tegen de eerste generatie. De dame in kwestie was de negentig al gepasseerd maar nog opmerkelijk kwiek voor haar leeftijd. Ze keek me aan. ‘Ben je gek geworden?’ antwoordde ze.

Na het ontbijt stonden haar Eggs vrijwel onaangeroerd te wachten om weer te worden afgeruimd. Het kostte me de grootst mogelijke moeite om de immer zo overbodige vraag te stellen of het niet naar wens was geweest.

‘Ik had me hier zó op verheugd,’ zei zij. ‘Maar ik kan dit niet. Het is gewoon nog veel te vroeg hiervoor, dus we hebben besloten om even terug te rijden.’ Ze wilde weten of het oké was…

‘Wat heerlijk toch, die prille verliefdheid,’ riep mijn man. Hij was er altijd al een ster in om eerst te roepen en dan pas na te denken. ‘U moest eens weten,’ zei zij.

‘Je hoeft niet zo hard te praten,’ zei haar man. ’Ik versta je zo ook wel. En mocht je denken dat we het hier ooit over eens gaan worden…’

Meteen toen we het vroegen wisten we dat we een gevoelige snaar hadden geraakt, want mevrouw deed zichtbaar haar best om niet te gaan huilen. Maar nee. We hadden ons niet vergist, zei ze. Ze waren in de rouw.

Housekeeping vond een lingeriesetje op de kamer nadat er al was uitgecheckt. ‘Maatje 36,’ zei een kenner. ‘Van een peperduur merk.’ Ik besloot er een telefoontje aan te wagen. Het was mevrouw zelf die opnam…

Na een ‘toe nou maar’ van zijn vrouw zagen we hem met de auto wegrijden. Even later kwam zij naar buiten met in haar kielzog onze drie kippen die haar luid kakelend bleven volgen alsof hun leven ervan afhing.

Bij het inchecken hing de dreumes al in de schemerlamp en voordat ik er wat van kon zeggen was hij op tafel geklommen. De ouders werden er niet warm of koud van. Het werd me dan ook al snel duidelijk dat…

Hoewel we een beetje koudwatervrees kregen bij het idee dat hij kok was, boden we toch aan om een maaltijd voor hen te koken als ze daar prijs op stelden. Ik zou liegen als ik …

Ze deden alle drie hun best maar het wilde niet echt vlotten. Niet omdat er ruzie zou zijn, want zo voelde dit niet. Er hing iets anders in de lucht dat zwaarder was. Bij het eerste ontbijt werd me duidelijk wat dat was.

Vader, moeder en zeven kinderen! Het komt niet vaak voor dat we zulke grote gezinnen mogen verwelkomen in ons vakantiehuis, dus we waren er stiekem best wel benieuwd naar. Bij het inchecken werd meteen duidelijk dat het hier een …

Drie dagen voordat ze zouden arriveren kwam er een mail. De reservering ging wel gewoon door maar ze zouden zonder kinderen komen...

‘We willen graag uw hele B&B afhuren voor ons zussenweekend. We zijn met z’n achten.’ Toen de boeking definitief werd bleken deze zussen maar heel erg weinig in leeftijd te schelen. Stiekem beklaagden…

Hoewel de zomer lang en breed over haar hoogtepunt heen was kwam hun oudste op een ochtend naar buiten in haar ondergoed. De vader kwam achter haar aan met een jurk, maar ze wilde niets van hem weten.

Mevrouw had ons van tevoren laten weten dat haar man aan het herstellen was van een zware hartoperatie. Voor die avond had ik een hartige taart op het menu staan. Omdat de ham voor de lunch was geskipt...

De volgende ochtend zat meneer met zijn hoofd in zijn handen aan het ontbijt. Zijn kop barstte uit elkaar, zei hij. We schrokken. Had de airco ons in de steek gelaten?

‘Haar geheugen is stuk,’ zei hij. ‘Of eigenlijk doet het ’t nog wel maar met flarden en vaak worden er gewoon wat hoofdstukken door elkaar gegooid. Dat is alles.’ Zij, dat was zijn…

Onze gastheer was enthousiast. Net iets té vonden we al meteen bij aankomst. We hadden met een groepje vriendinnen – onze jaarclub - de hele B&B afgehuurd dat weekend. En jawel hoor…

Hemelvaart is hier ons vaste-prik-weekend wat wil zeggen dat er automatisch voor ons wordt door geboekt. Hoewel het vooruitzicht van even terug naar waar ik vandaan kom echt wel altijd lokt…

Ze zouden op tijd ontbijten. Om acht uur als dat kon. Maar om acht uur was er niemand en om half tien, toen ik buitenom ging kijken, waren de gordijnen van hun slaapkamer nog potdicht.

De mannen zouden die avond een barbecue verzorgen. In de loop van die middag, toen de spiesen al in de marinade lagen en de salades in de maak waren, waren de vrouwen voor een strandwandeling vertrokken, maar uren later zaten de mannen nog steeds zonder vrouwen aan het bier.

De keuken was door onze gasten intensief gebruikt. Zo intensief dat ik besloot om die tot het laatst te bewaren. Bij nadere inspectie bleek …

We hoefden niet te vragen – voor zover we dat al zouden doen overigens – want het stond op zijn gezicht en in zijn ogen geschreven. Zijn vrouw schoof wat nerveus op haar stoel heen en weer. Ik dacht even dat ze iets ging zeggen, maar dat deed ze toch niet

Bij aankomst legde de opa uit dat ze zich hadden voorgenomen om hun kleindochter Nederland te laten zien en dit weekend was de aftrap. Maar toen ze uitcheckten waren ze het erf niet één keer af geweest…

Hoewel we destijds helemaal volgeboekt waren voor het paasweekeinde, regende het vlak van tevoren annuleringen. Wat was er loos dat vrijwel niemand meer op de been was die gepland had...

‘Een dijk van een burn out’ had hem doen besluiten twee weken te boeken. Hij wilde wel in de tuin helpen, zei hij. Een beetje met zijn ‘poten in de aarde’ zou geen kwaad kunnen. Na een week vroeg ik hoe hij zich voelde…

Deze gasten kwamen voor een afspraak met een labradoodlefokker een paar dorpen verderop en hadden er meteen een weekend van gemaakt. Toen ze terugkwamen van hun intake bood ik ze een glas wijn in het lentezonnetje aan. Ik hoefde niet eens te vragen hoe…

Het was net zoals nu in het prille voorjaar dat deze twee stellen een lang weekend bij ons hadden geboekt. Ze arriveerden op een asgrijze donderdagnamiddag…

Daar waar ik vandaan kom en waar mijn wieg stond, stond ook mijn ouderlijk huis, maar toen twee jaar na mijn moeder ook mijn vader overleed en er alleen een graf overbleef om naartoe te gaan…

Ze kwamen laat aan op die Aswoensdag. ‘Allejezus,’ riep de een. ‘Hoe lang gaan we dit nog doen?’ vroeg de ander. ‘Net zo lang als we kunnen,’ volgens de vrouw met de glittertjes…

‘Waar is mamma?’ Toen we het ontbijt aan het maken waren kwam er een taxi voorrijden en dat is hoogst ongebruikelijk in dit buitengebied. Net toen we poolshoogte wilden gaan nemen zagen we de moeder naar buiten komen en de taxichauffeur uitstappen om zijn kofferbak te openen.

Die eerste avond waren ze de laatsten die na het diner opstonden, de laatsten die naar hun kamer gingen. Tot morgen aan het ontbijt, beloofden ze. Hij meldde zich de volgende ochtend om half elf. Alleen was hij zonder haar...

Hoewel ze van haar werk hield wilde ze niet meer ‘buffelen voor een baas’ en voor haar kinderen wilde ze er graag zijn. Aldus rijpte langzaam maar zeker het idee...

Toen ik werd getroffen door een hersenbloeding, was ik 49 jaar. Tot die tijd had ik geleefd met die enorme drive van maar doorgaan en niet moeilijk doen. Toen mijn leven door deze tsunami werd overspoeld…

De stiltes tussen hem en haar kwamen ongemakkelijk op ons over. Daarom dachten we er goed aan te doen om ze op te vullen met vragen en goede bedoelingen. Maar mevrouw zei dat we nergens over in hoefden te zitten. Die stiltes, die waren namelijk…

Zouden we deze gasten bellen met een rotsmoes of was het beter om ons dilemma eerlijk aan hen voor te leggen?

Ik kan je vertellen dat ik toen nog met heel andere dingen bezig was dan nu en als iemand me toen had verteld hoe mijn leven er op deze dag in januari zou uitzien, dan had ik op z’n minst even naar adem moeten happen.

Sinds dat jaar gaan we elk jaar rond deze tijd samen een weekendje weg. Want de les die we zes jaar geleden leerde is dat het leven het verdient om te worden gevierd.

Voor ‘ons’ wat het EK klaar. De meesten van onze gasten haalden hun schouders op. ‘Lekker rustig,’ zei een vrouw. ‘Hebben we dat ook weer gehad.’ Maar die opmerking was bij haar man tegen het zere been…

Er zijn mensen die heel erg blij worden van kerstmarkten. Om die reden kwamen deze gasten drie jaar geleden voor het eerst bij ons. Waar dit echtpaar niet mee gerekend had was…

Op de echte kerstdagen hadden ze zich in de voorbije jaren gestort op de zolder opruimen of keukenkastjes uitsoppen, maar in de aanloop naar die dagen konden ze inmiddels weer genieten van deze tijd…

We hoorden het meisje roepen dat ze het ‘dak van een molletjeshuisje’ had gevonden. Samen zaten zij en haar opa daarna minutenlang op hun hurken bij de molshoop te vertellen. Toen ze weer terug op het terras kwamen…

Onze B&B is ‘pets friendly’ wat in de praktijk wil zeggen dat honden welkom zijn ‘mits netjes opgevoed’. Alleen kwam er in dit geval geen hond uit de auto maar zagen we de kop van een…

We werden gebeld met de vraag welk weekend er als eerste vrij was. Het maakte niet uit als het al over twee weken was, maar het moest binnen een paar maanden. Ze zouden met z’n veertienen komen. Ons voorgevoel dat er hier niets te vieren viel was juist.

Corona hadden ze overleefd dankzij de steunpakketten, maar aan personeel viel daarna niet meer te komen. Nu de belasting op de stoep stond en die energiecrisis daar nog eens overheen kwam…

Haar blik toen ze binnenkwam ontging me niet. Deze vrouw was beduusd, ontdaan. Ik vroeg of ik haar ergens mee kon helpen. Ze knikte maar deed er desondanks het zwijgen toe.

De meeste ‘mannen op de fiets’ die we hier te gast krijgen, komen om zich een weekend helemaal in het zweet te werken. Deze vrienden waren hier meer van onder het mom van samen fietsen, zei een van hen.

‘Lekker van het uitzicht aan het genieten?’ vroeg ik. Meneer had zich heerlijk geïnstalleerd in een makkelijke stoel en zat met een glaasje van het uitzicht te genieten. ‘Ja inderdaad. Nu het nog kan.' Ik schrok…

Ze is moeder van vier, getrouwd en werkt. Zes jaar geleden kwam ze voor het eerst. Alleen zijzelf en de hond. ‘Jullie zullen wel denken,’ zei ze nog.

Deze gasten hadden regen meegenomen. Niet zomaar een bui, maar onophoudelijke plensbuien voor de hele twee weken dat ze hier waren. Ik zei dat me dat voor hun speet. Maar deze mensen hadden er een gewoonte van gemaakt om elke dag te starten met…

We wisten dat een van onze merries zou moeten veulenen een dezer dagen. Hoewel we lang niet alle gasten verwittigen als het zover is, maakten we voor dit echtpaar een uitzondering. Toen ze stonden toe te kijken hoorden we ze zelfs niet ademen, zo stil! Toen we na afloop met een glaasje…

Dat dit geen traditioneel gezin was, daar bestond geen twijfel over. Hij was waarschijnlijk de vijftig gepasseerd, zij zo’n vijfentwintig jaar jonger en dan was er nog het tienermeisje waar we instant mee te doen hadden. ‘Assepoester,’ zei mijn man. ‘Wat een droefenis voor zo’n kind.’

Ze had jarenlang met veel plezier in het onderwijs gezeten. Al viel het haar de laatste jaren steeds zwaarder om weer aan zo’n nieuw schooljaar te beginnen. Daarom had ze besloten om haar pensioen in stijl in te luiden op deze eerste maandag van het nieuwe schooljaar…

De hoogbejaarde moeder en haar dochter hadden samen ons appartement geboekt. De moeder was hier vlakbij geboren en verderop in het bos had ze als kind haar allermooiste herinnering geschreven toen…

‘Er loopt hier een hele grote hond los rond,’ zei de man bij de openslaande deuren. Hij had hem al twee keer gespot vanochtend en hij voelde zich hier niet goed bij omdat …

Onze miniatuurtjes broodbeleg serveren we vooral omdat het zo gezellig staat op tafel. Maar bij dit echtpaar waren op de eerste ochtend alle kleine verpakkingen weg, zonder dat er ook maar één...

Bij het uitchecken vroeg ik of ze genoten hadden. ‘Genieten’ zei de moeder, was niet het goede woord. Ze waren gekomen om nieuwe herinneringen te schrijven…

Ze zat in de tuin onder de rode beuk, weggedoken in de lounger. Haar ogen waren rood. Ik dacht dat ze last had van de pollen, maar ‘nee’, zei. ‘Geen pollen, was dat het maar.’

Zag ik daar nou echt iemand liggen onder de overkapping? Ik was die ochtend zoals altijd vroeg op om het ontbijt voor onze gasten voor te bereiden. Eerst dacht ik nog dat het een plaid was, maar…

Hoewel er bedden genoeg waren, wilde de dochter graag haar tentje opzetten in de boomgaard. En wat die boomgaard betreft, of we er bezwaar tegen hadden...

Ze zouden graag nog een keer terugkomen, zei de vader bij het uitchecken. Weer met z’n tweeën omdat een half leven zich nu eenmaal niet in twee dagen laat bijpraten.

Na de geboorte van de kinderen hadden ze haar officieel gevraagd als voogd voor het onwaarschijnlijke geval dat… maar dat onwaarschijnlijke was ...

Op onze bevestigingsmail kwam nog een mail terug. Als een soort herbevestiging en verstuurd met een verzoek om ontvangst- én leesbevestiging. Deze mevrouw was blijkbaar nogal van de bevestigingen, want ook...

Dit stel had een dochtertje van drie en zij was zwanger van de tweede en achteraf wist ik het al toen ik ze de auto uit zag laden. Het meisje, een schatje om te zien overigens, krijste zo hard dat onze hond het ervan op een janken zette.

‘Sorry,’ zei ik. ‘Er is een kamer met een kingsize bed voor jullie in orde gemaakt. Zal ik kijken of ik nog een kamer met een twin bed beschikbaar heb?’ Ze keken elkaar aan en wisselden een blik van verstandhouding.

Het echtpaar was al behoorlijk op leeftijd - om niet te zeggen hoogbejaard. Toen we een avond de bassen van de geluidsinstallatie dwars door de muren heen hoorde dreunen en Sexbomb van Tom Jones voluit stond te schallen, konden we het niet laten om even een kijkje te gaan nemen...

Het woord koolhydraten kwam niet meer in het vocabulaire van dit yuppenstel voor. Het verbaasde de vrouw dat wij überhaupt nog mensen kenden die...

De laatste twee weken vóór wat voor ons de grote dag was hadden we ongeveer letterlijk dag en nacht doorgehaald en we waren ontzettend trot op het resultaat. Maar toen mijn man onze eerste gasten hoorde zeggen dat ze toch echt wel wat meer verwacht hadden dan deze...

Een week voor het Paasweekend kwam de eerste annulering. Wegens ‘familieomstandigheden’ kon men tot hun grote spijt niet komen. Naarmate de weersverwachtingen stelliger werden - het zou een van de koudste Paasweekenden ‘ever’ worden en sneeuw was niet uitgesloten - volgden er nog drie ...

We hadden besloten om het roer om te gooien - het klassieke verhaal voor veel Randstedelingen. De verbouwing viel echter tegen in elk opzicht - ook een klassiek verhaal. Waar het op uitdraaide is dat één van ons zijn baan moest houden en dat werd mijn vrouw.

Vorige week las ik in de blog van Erfgoed Logies over een hond die de tent had afgebroken, maar kinderen kunnen er ook wat van, kan ik je zeggen. Twee moeders met hun kinderen hadden ons gastenverblijf gehuurd. De kinderen in leeftijd variërend van kleuter tot eind basisschool.

Het was altijd onze policy om geen honden toe te laten in onze B&B. Verhalen over een bed vol hondenharen en volgende gasten die de tent wegens een allergische aanval moeten verlaten, weerhielden ons. Maar voor deze gasten...

Ze waren onze allereerste gasten na een verbouwing die bijna drie jaar bloed, zweet en tranen had gekost. Bij onze rondleiding waren ze hartstikke enthousiast en vol lof. Maar de volgende ochtend was de stemming totaal omgeslagen. Onze eerste gasten zouden niet de . . .

Meneer en mevrouw waren op leeftijd, zoals dat heet. Ik schat zo midden zeventig. Ze hadden voor vier nachten in mijn B&B geboekt en er was meteen al contact tussen hen en mij. Bij het eerste ontbijt kletsten we over van alles en nog wat en al snel kwam het hoge woord eruit: meneer ...

Ze hadden zo’n haast om naar hun kamer te gaan dat hij haar bijna meesleurde. Ze volgde hem, huppelend achter zijn hand aan en giechelend als een schoolmeisje. Ik hoorde de deur van hun kamer met een klap dichtslaan. Mijn gevoel zei me...

Het bestaat! Want wij zijn er al jaren aan een stuk getuige van. Twee families die elkaar treffen op ons landgoed. Voor elke familie een eigen huis, maar samen eten, samen eropuit, samen fijn. Hij en zij zijn de lijm van dit gezelschap. Na drie boekingen en een praatje met hem werd ons duidelijk...

Zijn dochter en de moeder van deze twee engelachtige meisjes, had het idee geopperd voor af en toen een weekendje weg voor opa en de meisjes. ‘Quality time,’ weet hij dat dit heet tegenwoordig. Hij had aan het idee moeten wennen, geeft hij toe.

Na die tweede nacht checkten ze uit. Hun weekend zat erop, maar dit zouden we ab-so-luut nog eens overdoen. We omhelsden elkaar bij het afscheid en zwaaiden ze uit als goede vrienden. Onze stemming sloeg echter om als een blad aan de boom toen we het gastenverblijf schoon gingen maken.

Het viel ons pas op toen ze deze gasten al lang en breed onderweg naar huis waren. De schoorsteen vertoonde een barst van wel een halve centimeter dik. Het zag eruit alsof die bij het plafond was ontsproten en zich langzaam een prachtig kronkelende weg naar beneden had geknokt.

Binnenkort komen ze weer: onze meest opmerkelijke gasten. Ze waren hier voor het eerst in 1997. Precies en per ongeluk op het goede moment geboekt waardoor ze tijdens die hele heerlijke Elfstedenkoorts op de eerste rang zaten. Voor mensen die, zoals zij dat uitdrukte...

Bij het uitchecken vroegen we het obligate ‘was alles naar wens?’ Hij vroeg zich hardop af of dat de juiste vraag was in zijn geval. Hij had wel een besluit genomen tijdens zijn verblijf, zei hij. ‘Na meer dan vijfentwintig jaar huwelijk ...

De man boekte twee kamers. We dachten omdat de vrouw die met hem meekwam wellicht niet zijn vrouw was en dat er daarom gescheiden geslapen zou worden. Maar vlak voor de aankomstdatum kwam er een mail: of we met geen woord wilden reppen over de extra geboekte kamer. Hij had ...

Het was op een oudejaarsavond en ons restaurant was tot en met de laatste stoel uitgeboekt. Allemaal gasten die ervoor gekozen hadden om het oude jaar hier bij ons uit te luiden en het nieuwe te beginnen. Na de eerste drie gangen zag ik een man opstaan van tafel en de hand van zijn vrouw pakken. Ik denk dat het hooguit drie seconden duurde voordat hij ...

Ze kwamen om afscheid te nemen. De man van zijn vrouw en de dochter van haar moeder. Ze was ziek, zijn vrouw, haar moeder. Ongeneeslijk en uitbehandeld en dat was haar aan te zien. Ze had pijn en ze was op en uitgemergeld van alle behandelingen die niet hadden mogen baten. Ergens in de komende week zou de huisarts bij hen thuiskomen om haar te verlossen. Maar dit weekend