‘It takes one to know one’ en reken maar dat ik dit herkende. Rood aanlopen, nat nekhaar en het ongemakkelijke uitblazen door de neus in de hoop de plotseling opstijgende hitte te verjagen. Het was wel duidelijk dat de hormonen met deze mevrouw op de loop waren en dat het haar niet licht viel om daarmee om te gaan.
Hoewel het met 20 graden reuze meeviel met de buitentemperatuur haalde ik toch onze ventilator-voor-de-heetste-dagen-van-het-jaar uit de bijkeuken en zette die naast het ontbijttafeltje dat voor deze mevrouw en haar man gedekt stond. Ze glimlachte naar me, toen ze het gewaarwerd.
‘Heerlijik dit! En wat attent,’ zei ze.
Ik beloofde mevrouw dat deze levensfase niet voor eeuwig was, dat er een dag kwam dat die vervelende opvliegers achterwege zouden blijven en dat de aanname dat dit 'de herfst van het leven van een vrouw' is, volstrekt achterhaald is.
'Zal ik de ventilator strakt naar jullie kamer verkassen?' bood ik aan.
‘Wat aardig. Heel graag,’ zei haar man.