De week was een cadeau van haar schoonfamilie die haar wilde bedanken voor de intensieve en liefdevolle mantelzorg voor hun moeder. De ene schoonzus woonde in Canada en de andere in Londen. Te ver weg om er fysiek te zijn voor hun moeder die bijna vijf jaar ziek was geweest voordat ze een half jaar geleden was heengegaan.
De hele week was betaald. Inclusief ons uitgebreide ontbijtbuffet, diners en lunches in restaurants die wij voor ze hadden mogen kiezen, een stadswandeling met een gids, entreekaartjes voor musea, een rondvaart, huur van de fietsen en wat we verder zoal hadden kunnen aandragen.
Een week voordat ze zou arriveren kregen we een mailtje van haar man die haar - uiteraard - zou vergezellen op haar trip. Hij vroeg of we champagne konden regelen voor het ontbijt op zondag want hij had wat te vieren.
Op die bewuste zondagochtend ging hij voor zijn vrouw op zijn knieën en haalde een doosje uit zijn broekzak. Hij vroeg haar om hun huwelijksgeloften te hernieuwen want met haar als vrouw had hij wel zo’n ongelofelijk lot uit de loterij gewonnen! Hij had haar in al die jaren niet één keer horen klagen terwijl hij echt wel wist dat zijn moeder niet altijd de makkelijkste was geweest.
Zijn vrouw nam de ring met tranen in haar ogen aan. Ze vond het oneindig lief wat hij en zijn zussen allemaal voor hem deden, zei ze. Maar ze had de laatste jaren vooral uit liefde voor hen en hun moeder gehandeld. En dat zou ze zo weer doen.