James (Over)Last


Gepubliceerd op: 27/01/2025

Ik merkte de muziek op toen ik stond te strijken. Het waren de klanken van een James Last-achtig orkest en die waren zo hard dat ze vast tot buiten ons erf te horen waren. Moest ik gaan kijken of was het beter om dit te laten gaan? Het moet mijn nieuwsgierigheid zijn geweest waardoor ik besloot om toch maar even naar ons gastenverblijf te lopen dat deze hele week was gehuurd door een hoogbejaard echtpaar.

Dat dit echtpaar het zeer naar de zin had, was al vanaf een afstandje te zien. Achter de ramen zag ik hem zijn vrouw leiden in een prachtig uitgevoerde dans – ik dacht dat het een Wals was. Ze gingen allebei zo op in hun performance dat ze niet één keer mijn kant niet opkeken. Daarom wachtte ik op wat er komen ging en mocht ik na de Wals ook nog getuige zijn van iets van een Jive.

Met een glimlach van oor tot oor ging ik weer aan de strijk. Want dit was per slot van rekening waar we dit allemaal voor deden.

Die avond vroeg meneer of ze geen overlast hadden veroorzaakt met het volume van hun muziek. Zelf woonden ze namelijk in een appartement waardoor het thuis niet gepermitteerd was om het volume voluit te draaien. Ik biechtte op dat ik even had staan kijken en dat ik zeer onder de indruk was van hun prachtige danspassen.

Met een glimlach van oor tot oor nam hij mijn compliment in ontvangst. Dit was per slot van rekening waar ze al die jaren zo fanatiek voor hadden geoefend.