Deze boeking loog er niet om: een kamer met ontbijt voor maar liefst twee hele maanden. We dachten eerst dat dit niet kloppen, maar dat deed het dus wel. Deze meneer had onze B&B uitgekozen om aan zijn boek te werken. Thuis lukte dat niet. Hij zocht rust en stilte en natuur om de creativiteit en inspiratie weer ‘vloeibaar te krijgen’ zoals hij dat noemde.
De eerste dagen van zijn verblijf ontbeet hij vroeg om daarna meteen weer richting zijn kamer te gaan. Na een paar weken sloeg het weer om en werd het lente. De zon verwarmde de aarde en de harten en onze gast verkaste opgetogen naar buiten om daar aan het werk te gaan. Dagen zagen we hem achter zijn laptop zitten. Druk tikkend, af en toe voor zich uit starend en dan weer dommelend in het lentezonnetje.
Zijn ontbijt genoot hij steeds later, dat viel op. En op een gegeven moment zagen we hem vooral boeken lezend in plaats van boeken schrijvend op het terras. Schoot het een beetje op, vroegen we hem nadat hij zo’n drie weken erop had zitten.
‘Zeker!’ luidde het antwoord. ‘Ik ben nog nooit zo opgeschoten als tijdens mijn verblijf hier. Ik heb namelijk besloten dat ik helemaal geen boek wil - en waarschijnlijk ook niet kan - schrijven. Dat was een idee wat zich in mijn hoofd had vastgezet. Nergens op gebaseerd eigenlijk. Een waanidee. Ik moest nog een keer een boek schrijven. Maar wat in werkelijk moet, daar ben ik hier achter gekomen, is stoppen met al dat heilige moeten. Ik moest leren om eindelijk eens helemaal niets te moeten van mezelf. En dat is me zo wonderwel gelukt dat ik dit nog wel een poosje vol kan houden.’