Ze kwamen jaren aan een stuk om de vrijheid te vieren waar hij destijds het eerst gevierd kon worden: in het zuiden van Nederland. Drie echtparen die de oorlog nog hadden meegemaakt en – hoe kan het ook anders – al behoorlijk op leeftijd waren. Het was een wonder dat ze er allemaal nog waren. Daar waren ze zich maar al te zeer van bewust.
Ze hadden met elkaar afgesproken dat ze terug zouden blijven komen zolang ze er allemaal nog zouden zijn. Omdat ze van het positieve uitgingen boekten ze altijd vooruit voor het jaar erna als ze uitcheckten. Het is inmiddels meer dan tien jaar geleden dat er in het najaar werd geannuleerd voor de meimaand van het volgende jaar. Naar de reden konden we waarschijnlijk wel raden, zo stond er in de handgeschreven brief.
Sindsdien gedenken we deze bijzondere gasten elk jaar op Bevrijdingsdag. Opdat we hen nooit zullen vergeten en omdat zij de vrijheid elk jaar een gouden randje gaven.