Ze boekten twee kamers, voor ieder één. Dat viel op omdat ze zo vertrouwd met elkaar omgingen. Twee mensen die elkaar langer dan vandaag kenden en geen geheimen voor elkaar leken te hebben. Bij het uitchecken boekten ze alvast voor over een jaar. Ook dan moest het weer ’t tweede weekend van november worden. Ze vroegen of ze een deel vooruit moesten betalen, maar dat leek ons niet nodig. We keken ze na toen ze op het parkeerterreintje afscheid namen. Ze zoenden elkaar en hij drukte haar aan zijn borst. Zo stonden ze even roerloos samen te zijn voordat ze in hun auto stapten, voor allebei een eigen auto.
Vijf jaar waren ze van de partij. Altijd het tweede weekend van november, altijd twee kamers, twee auto’s. In jaar drie kwamen we erachter hoe ze zich tot elkaar verhielden, deze man en vrouw. Zij had een paar wijntjes op en begon spontaan te vertellen. Dat ze vroeger een echtpaar waren, met alles erop en eraan, dat de passie was verdwenen, maar dat dat niet voor de liefde gold. De liefde was gebleven en hun weekend samen was bedoeld om die te vieren
Hun zesde weekend bij ons was al lang en breed geboekt. Halverwege het jaar kwam de annulering. De mail kwam van hem. Hij bedankte ons voor onze gastvrijheid en goede zorgen. Een reden voor de annulering gaf hij niet en waarom zou hij ook, want dit waren onze zaken niet.
Elk tweede weekend van november gedenken we ze samen even, deze misschien wel meest bijzondere en opmerkelijke gasten. Altijd in de hoop dat hun liefde voor elkaar nog steeds voortduurt.