Dit waren nou nog eens gasten waar we instant een klik mee hadden. Niet alleen ik, ook mijn man. Hoewel we daar geen gewoonte van maken, nodigden we ze de tweede avond uit voor een wijntje in onze privévertrekken. We kwamen tijd tekort, zoveel hadden we te vertellen. In alles wat er werd aangekaart konden we elkaar vinden en ieders openhartigheid was roerend. Het kwam vast niet vaak voor dat gesprekken, op wat toch een kennismakingsavond was, zo diep gingen en dat iedereen zo het achterste van zijn tong liet zien.
Na die tweede nacht checkten ze uit. Hun weekend zat erop, maar dit zouden we ab-so-luut nog eens overdoen. We omhelsden elkaar bij het afscheid - ook al iets waar we nooit een gewoonte van hebben gemaakt - en zwaaiden onze gasten uit als goede vrienden. Hier deden we het voor. Hier waren we onze B&B ook ooit voor begonnen. Voor leuke ontmoetingen.
Onze stemming sloeg echter om als een blad aan de boom toen we het gastenverblijf schoon gingen maken. Alles was keurig achtergelaten. Alleen waren het Nespresso apparaat en de föhn nergens meer te bekennen. De eerste mail die we hierover stuurden, bleef onbeantwoord. Op de tweede kwam als reactie dat ze zich blijkbaar heel erg in ons vergist hadden en dat ze zelfs in hun ergste nachtmerries niet hadden kunnen bevroeden dat wij zo leugenachtig waren om hen te beschuldigen van diefstag voor spullen die niet eens aanwezig waren geweest toen ze incheckten.
Hier hadden wij inderdaad ook niet van terug.