Op de ochtend van de dag van aankomst werd er een taart bezorgd. Eén van de vrouwen had erover gebeld: of we ‘m in onze eigen ijskast konden bewaren zodat niemand ‘m kon zien. Ze hadden de hele B&B afgehuurd. Twee nachten, acht kamers, acht jonge vrouwen uit de Randstad. Toen het clubje compleet en ingecheckt was, ging de wijn open en even daarna arriveerde ook de kok al die we voor hen hadden ingehuurd. Er moest worden gebarbecued en daarvoor was het staartje van de middag en avond gereserveerd.
De vrouw van de taart kwam tegen tienen ’s avonds aanbellen. Hij was meer dan groot genoeg voor alle acht en hoewel mijn man op een gezonde groententaart had gewed, bestond de buitenkant uit een dikke laag crèmekleurig marsepein. Ik vroeg of ze straks jarig was, toevallig, maar dat was ze net geweest. ‘Jongen of meisje,’ zei ze, wijzend op haar buik. Ze was zwanger en zou zo meteen het geslacht van haar baby bekendmaken. We hadden eerlijk gezegd geen idee van het verband tussen jongen of meisje en deze taart, maar we lieten het er maar bij.
De volgende ochtend bij het opruimen werd het ons pas duidelijk. De aangesneden taart, nog niet eens voor de helft op, was gevuld met een prachtig lichtblauw goedje. ‘Ach,’ zei mijn man. ‘Dat was in onze tijd wel anders. Toen vonden we beschuit met roze of blauwe muisjes na de geboorte al wereldschokkend.’