Ons ontbijt is ons paradepaardje. Met als kers op de taart van allerlei kazen en vleeswaren, eieren op verschillende manieren, yoghurt en granen, huisgemaakte jams en fruit van het seizoen, ons eigengebakken, ovenverse brood. ‘Alleen al vanwege het brood,’ schreef een gast eerder in ons gastenboek, ‘komen wij zeker nog een keer terug.’ Daarom verbaasde het ons dat dit stel geen hap van het brood had genomen.
Was er iets mis mee? Maar dat bleek het niet te zijn. Ze namen geen koolhydraten, was hun verklaring. Daarom hadden ze ook de ontbijtgranen laten staan, terwijl de eieren, de kaas en de vleeswaren allemaal schoon op waren gegaan.
Waarom hadden ze ons dat niet gemeld, vroeg we ze. We hadden immers naar een alternatief kunnen zoeken, want alleen maar kaas en vlees en eieren leek ons nou ook niet ideaal. Hij - een jonge dertiger - haalde zijn schouders op alsof dat het hem niet echt veel kon schelen. Zij - een paar jaar ouder dan haar man - keek wat gepikeerd toen ze me vroeg of ik überhaupt nog mensen kende die wél koolhydraten namen. Want waar zij vandaan kwamen, werd al sinds lichtjaren geen brood meer gegeten, namelijk.