De moeder was hoogbejaard. Haar dochter van middelbare leeftijd. Ze hadden samen ons appartement geboekt. Een beetje impulsief best wel last minute omdat alleen deze midweek nog vrij was geweest. Maar een alternatief had niet gekund omdat ze per se naar deze plek wilden komen. Deze plek waar de moeder vlakbij was geboren en waar ze haar mooiste herinnering schreef. Die herinnering ging terug tot haar kinderjaren toen ze op een dag door haar moeder mee uit wandelen werd genomen naar het bos.
Daar aangekomen had ze zich opeens in een helderwit licht gewaand. Hoewel ze niet eens strenggelovig was, noemde ze het altijd haar godservaring en het was haar overtuiging dat die dag vormend is geweest voor de rest van haar leven. Kort na die dag in het bos overleed haar moeder. Hoewel ze intens verdrietig was, kon ze met het verlies dealen. Ze wist immers dat haar moeder naar dat witte licht was en ze had zelf kunnen zien hoe zalig vredig en wonderschoon het daar was. Ze gunde haar moeder om daar te mogen zijn.
Ze woonde al lang niet meer in deze buurt. De liefde had haar meegevoerd naar verderop, twee provincies hier vandaan. Omdat ze wist dat haar moment om haar moeder te volgen, niet meer lang op zich liet wachten was ze teruggekomen. Zo was het cirkeltje mooi rond.