Ze had jarenlang in het onderwijs gezeten. Haar hele leven eigenlijk. Met veel plezier overigens, zei ze. Al viel het haar de laatste jaren steeds zwaarder om weer aan zo’n nieuw schooljaar te beginnen. Gelukkig was ze sinds een jaar of drie dan ook met pensioen. Om te vieren dat er voor haar geen nieuw schooljaar meer was, geen dertig nieuwe namen om in haar hoofd te prenten, geen vergaderingen en nog meer vergaderingen en geen nerveuse kinderen die hun draai nog moesten vinden, had ze besloten dat haar vakantie voortaan zou beginnen op de eerste schooldag – waarbij ze ook steevast haar eigen regio zuid zou aanhouden.
Dus toen ze boekte, al ergens in de winter, vroeg ze of het vanaf die bepaalde maandag eind augustus kon. En dan voor de hele volgende twee weken met vertrek op weer die maandag. Ik zei dat we eigenlijk van vrijdag tot vrijdag verhuurden en of dat een probleem was.
‘Ja,’ zei ze. ‘Dat is het helaas. Een probleem.’
Ze stond erop om op maandagochtend om 8 uur haar auto in te pakken en dan via een heerlijke omweg binnendoor op haar dooie akkertje naar haar vakantieadres te tuffen. Elke kilometer die ze aflegde genoot ze bij de gedachte dat er voor haar op deze maandagochtend een heerlijke vakantie begon in plaats van een heel nieuw schooljaar.
Natuurlijk hebben we een uitzondering voor haar gemaakt. Toen ze die maandagmiddag aankwam stond er al een high tea voor haar klaar om haar nieuwe leven in stijl te vieren.