Assepoester


Gepubliceerd op: 28/08/2022

Dat dit geen traditioneel gezin was, daar bestond geen twijfel over. Hij was waarschijnlijk de vijftig gepasseerd, zij zo’n vijfentwintig jaar jonger en dan was er nog het tienermeisje waar we instant mee te doen hadden. Alles draaide om haar vaders vriendinnetje en zij hing er maar wat bij. Haar vader deed soms nog wel moeite – of deed op z’n minst alsof – maar zijn nieuwe meisje keurde zijn dochter geen enkele blik waardig. Letterlijk alsof het kind lucht was voor haar.

‘Assepoester,’ zei mijn man. ‘Wat een droefenis voor zo’n kind.’

Op dag twee hoorde we het meisje tegen haar vader zeggen dat ze haar moeder ging bellen en of hij het goed vond als ze aan mamma vroeg of die haar kon komen halen. Hij vroeg hoezo. Vond ze het dan niet leuk met z’n drietjes? We verstonden iets van buikpijn en zeiden tegen elkaar dat wij ook buikpijn zouden krijgen van die aanstelleritis van pappa’s vriendinnetje die aan het ontbijt was verschenen in een outfit waar ze zo mee naar een club had gekund.

Nog voor de lunch kwam de moeder het terrein oprijden. Het kind rende haar tegemoet en hield haar vast alsof ze haar nooit meer los zou laten. De moeder liep nog wel even naar de vader. Wat ze te zeggen had, geen idee. Ze keek er in ieder geval niet blij bij. Het vriendinnetje begon aan de man te plukken zodra zijn ex in beeld kwam. Toen de moeder en haar dochter richting de auto liepen kroop ze op de man zijn schoot.

‘Als dat maar goed gaat,' zei mijn man.