Vier bevriende stellen hadden onze hele B&B afgehuurd. Zo hadden ze ieder hun eigen kamer met badkamer en was er ook plenty ruimte om samen van te genieten. Op de dag van aankomst gingen ze samen eten in een restaurant hier in het dorp. De dag erna zouden de mannen een barbecue verzorgen. In de loop van die middag, toen de spiesen al in de marinade lagen en de salades in de maak waren, waren de vrouwen voor een strandwandeling vertrokken.
Toen ik tegen zevenen de tuin inliep om te vragen of ik nog iets kon betekenen, zaten de mannen nog steeds zonder vrouwen aan het bier. ‘Ze beweren dat ze verdwaald zijn,’ zei een van hen, niet gespeend van enige ironie. Ik vroeg of ze een afslag hadden genomen op het strand, maar dat was niet duidelijk. Wat duidelijk was is dat ze voor een wandeling naar het strand vertrokken waren en nu zogenaamd de weg kwijt waren in een bos en dat was een vaag verhaal.
Maar ik begreep het meteen. Vanaf ons strand kan er inderdaad een afslag worden genomen die naar een bos leidt waar het, zelfs met google, maar al te makkelijk verdwalen is. Het liep al tegen achten toen een van vrouwen belde om te zeggen dat ze eindelijk dat verdomde bos uit waren. Ze liepen nu in een dorp dat bijna vijftien kilometer verderop lag. Mijn man stelde voor om ze even op te pikken. Dan konden de mannen de barbecue nog verder opstoken en nóg een biertje op de goede afloop nemen.