Onze gastheer was enthousiast. Net iets té vonden we al meteen bij aankomst. We hadden met een groepje vriendinnen – onze jaarclub - de hele B&B afgehuurd dat weekend. Bijkletsen, wandelen, lachen, slapen en barbecueën op zaterdag. Bij het eerste ontbijt kwam hij ook nét iets te vaak vragen of het goed ging en of alles naar wens was. Intussen liet hij zijn vrouw het werk doen en stak hij zelf geen poot uit. We werden er ongemakkelijk van en beklaagden zijn vrouw.
Voor de voorbereidingen voor de barbecue konden we wel op hem rekenen, kondigde hij al aan. Daar had hij echt wel kaas van gegeten, ook zei het zelf. Om vier uur s’ middags stond ie al te klooien met het rooster. Alles moest er piekfijn uitzien voor deze ‘charmante dames’, die hem in werkelijkheid het liefst hadden gevraagd om een end op te sodemieteren. We hielden ons in. Net als zijn vrouw hielden wij ons ook in.
Tijdens de barbecue gingen we om en om iets halen wat hij stond klaar te maken. En jawel hoor, terwijl één van ons bij hem stond en hij zich onbespied waande kon hij het niet laten om even een arm om haar schouder te leggen. Niet heel erg over de schreef maar wel ongemakkelijk en opgepast.
Vanaf dat moment besloten we hem te negeren. In plaats daarvan bedankten we zijn vrouw bij het uitchecken voor al haar goede zorgen, voor de kraakhelder gestreken dekbedovertrekken en de blinkende kranen en voor de heerlijke ontbijtjes. In stilte wenste haar sterkte met deze onbehouwen knurft die zich haar man mocht noemen. Al betwijfelden we of dat iets uithaalde.