Mevrouw had ons van tevoren laten weten dat haar man aan het herstellen was van een zware hartoperatie. Ze zouden het nemen zoals het kwam. Niet te veel actie en als het kon gebruikmaken van onze lunch- en dinerservice zodat ze niet de deur uit hoefden als dat niet goed voelde.
Op dag twee stelde ik voor de lunch een uitsmijter voor. Dat was oké mits deze zonder boter en zonder mayonaise zou zijn voor meneer. Ham hoefde ook niet erg trouwens vanwege het vet. Waardoor er een boterhammetje met een dun plakje kaas en een gebakken eitje overbleef.
Voor die avond had ik een hartige taart op het menu staan. Omdat de ham voor de lunch was geskipt vroeg ik of ik de spekjes in de taart ook moest weglaten. Meneer dacht even na: ‘Nee,’ zei hij. ‘Graag met spekjes. Met spekjes en room en kaas en alles wat er verder gewoonlijk ingaat. En ik neem er ook een glas wijn bij. Want als ik zo moet leven dan krijg ik het aan mijn hart van het tobben, terwijl ik juist stress moet vermijden.’
Hij had genoten, zei hij de dag erna bij het uitchecken. Sinds lang was het hem gelukt om zijn angsten te overwinnen en gewoon te genieten.
‘Een pak van mijn hart!’