‘We willen graag uw hele B&B afhuren voor ons zussenweekend. We zijn met z’n achten.’ Zo luidde de aanvraag van dit gezelschap. ‘Acht zussen,’ zeiden wij tegen elkaar. ‘Wat bijzonder, zo’n groot gezin.’ Toen de boeking definitief werd bleken deze zussen maar heel erg weinig in leeftijd te schelen. Stiekem beklaagden we de moeder die deze prestatie had geleverd.
‘Haha,’ zei één van hen, toen we onze nieuwsgierigheid niet meer konden bedwingen. Het was op dag drie van hun weekend en wat ons meteen bij aankomst was opgevallen is dat ze geen van allen gelijkenis vertoonden. Hun haarkleur varieerde van rood tot witblond tot donker kroezend, hun huidskleur van héél licht tot donker en hun bouw van kort tot lang en van spichtig tot rondborstig.
‘U hebt uw nieuwsgierigheid lang weten te bedwingen. Complimenten. We zagen u namelijk al peinzen toen we onze koffers nog niet eens hadden uitgepakt. Maar u hoeft er echt niet mee te zitten dat u de vraag stelde. We zijn het gewend en wij hebben er een spelletje van gemaakt om te raden of de vraag komt en zo ja, hoelang het zal duren voordat ie wordt gesteld.’
Deze zussen deelden dezelfde vader maar hadden allemaal een andere moeder. Sommigen hadden hun vader altijd gekend, anderen pas op latere leeftijd - of helemaal niet - en ze hadden ook niet allemaal van elkaars bestaan geweten. Het plaatje was pas compleet geworden toen hun vader overleed.
‘Maar we hebben elkaar allemaal meteen in ons hart gesloten!’, zegt één van hen.
‘Sisterhood, man!’, volgens een ander.
Hun lach klonk als één en vervulde onze harten met vreugde.