Ze kwamen zonder hond en dat was anders afgesproken, maar op de een of andere manier leek het me nu niet het moment om ernaar te vragen. Heel anders dan de eerste week van maart die we nu net achter de rug hebben, was het steenkoud en regende het onafgebroken. Dat ze geen geluk hadden met het weer, daar begon ik over tijdens het eerste ontbijt.
‘We hebben juist mazzel met dit hondenweer,’ zei mevrouw terwijl ze een croissant uit het broodmandje pakte. Vragend keek ik haar aan. ‘We hebben onze hond moeten laten inslapen twee weken geleden. Als hij bij ons was geweest hadden we voornamelijk gewandeld. Nu hij er niet meer is, slaan we dat wandelen over. Veel te confronterend!’ Haar ogen werden vochtig. Ze had het er heel begrijpelijk hartstikke moeilijk mee.
In plaats van wandelen gingen ze naar Zwolle, waar wij niet ver vandaan zitten. Ze bezochten er musea en gingen uitgebreid lunchen en shoppen. Allemaal dingen die je mét hond moeilijker kunt ondernemen. Bij het uitchecken zei ze dat ze genoten hadden. Maar zonder hond konden ze toch niet, hadden ze besloten. Als ze nog eens terug zouden komen hoopten ze dus wél op uitbundig lenteweer zodat ze heerlijk lange wandelingen konden maken.
Bij Hollewand Guesthouse en Bissems Hofstede zit je heerlijk in de natuur terwijl Zwolle dichtbij is.