‘Het voorjaar is gearriveerd,’ zei de man. Ik dacht stiekem dat dat niet verwonderlijk was, want het was medio maart. Maar er was meer over te vertellen. ‘Mijn vader was boer,’ vervolgde hij. ‘Een man van het land en één met de natuur. Hij had al van zíjn vader geleerd dat als de bosrand zwart kleurt, het voorjaar is begonnen.’
‘Zwart?’ vroeg ik me af. ‘Kijk maar eens vanaf een afstand naar een dichte bosrand. Als die voor het zicht zwart kleurt, dan weet je dat het zo ver is.’
Vorige week maakte ik een wandeling met de hond door de velden. Aan de horizon lonkte een zwarte bosrand me tegemoet en mijn hart maakte een sprongetje. Afgelopen weekend zocht ik een beschut plekje in de zon en realiseerde ik me dat bijna niets me zo gelukkig stemt als de eerste lentezon.
‘Het is begonnen!’