Het was altijd onze policy om geen honden toe te laten in onze B&B. Verhalen over een bed vol hondenharen en volgende gasten die de tent wegens een allergische aanval moeten verlaten, weerhielden ons. Maar voor deze gasten, een echtpaar van middelbare leeftijd, al sinds de opening van onze B&B elke voorjaar een lang weekend van de partij, besloten we een uitzondering te maken. Ze hadden onlangs besloten om toch een pup te nemen, mailden ze. Die zou een half jaar zijn als ze weer zouden komen, volgend voorjaar. Maar: we mochten het eerlijk zeggen als de pup niet welkom was.
We twijfelden nog wel, maar besloten om voor gasten die we al zo lang kenden, de uitzondering te maken.
Hoe erg het was zagen we pas goed nadat ze waren vertrokken en wij met schoonmaak waren begonnen. Het beestje had een grote hap uit een van de baklakens genomen, één van de tafelpoten was aangevreten en op het wollen kleed zat een vlek die nog klam aanvoelde. Toen we het kleed omdraaiden zagen we wel vijf of zes uitgebeten kringen van eerdere plasjes.
Diezelfde dag nog stuurden we een mail aan deze mensen. Met een rekening voor een nieuw badlaken en het laten stomen van het wollen kleed. Omdat er aan die tafelpoot niets meer te doen viel, lieten we die zitten, maar we maakten er wel melding van.
Een reactie bleef echter uit. Ook toen we de volgende dag een voice mail achterlieten en de dag daarna nog een keer mailden. Pas na vijf dagen kwam er antwoord. Ze beweerden met droge ogen dat de gemelde schade onmogelijk door hun hondje veroorzaakt kon zijn. Het was hen opgevallen dat het badlaken al stuk was geweest bij aankomst en die natte plek in het kleed was juist het gevolg van een vlek die er al in had gezeten en die ze hadden willen schoonmaken.
Nee, we hebben er geen werk van gemaakt. We hebben alleen nog een mail gestuurd met de mededeling dat onze deur niet meer voor hen openstaat, dat er dankzij hun nooit meer een hond in komt en dat we hopen ons nooit meer zo in mensen te zullen vergissen.