Een tijdje geleden deelde ik hier mijn tweede thuis dat ik op twee kilometer van mijn ouderlijk vond. Hemelvaart is er ons vaste-prik-weekend wat wil zeggen dat er automatisch voor ons wordt door geboekt. Hoewel het vooruitzicht van even terug naar waar ik vandaan kom echt wel altijd lokt, zat het slechte weer me dit keer een beetje in de weg.
Maar ach, zie daar! Het klaarde op en klaarde nog verder op en toen we op woensdag in de namiddag arriveerden lagen de kussens op de loungers buiten al te wachten en hoefden we, net als vroeger thuis, niet meer te bewegen zo lang we daar geen zin aan hadden. Maar onderwijl wij van het ene dutje in het andere vielen en onze handen vol handen aan het vasthouden van een boek en een glaasje, was het verderop een bedrijvigheid van jewelste met tuinen die in deze tijd van het jaar handenbinders van hier tot ginder zijn.
In de rozentuin werd er bij het krieken van de dag al geschoffeld en gesnoeid dat het een lieve lust was. Met een resultaat zo fijn dat wij werden uitgenodigd om er op zaterdag samen met de eigenaren te dineren. Of we iets konden doen? Of iets konden meenemen? Helemaal niets!
Gewoon lekker genieten. Net als vroeger thuis inderdaad!